من از آشنایان می هراسم

آنان مرا رنج می دهند...

منم ,یک کت شلوار

 چه شیک وناز

امشب محفل است

ومن پوشیده بر تن این شبم...

باوقارو پر از غرور ...

میهمانی به پایان خود رسید

ومن همچنان

اتو خرده و شیک...

قایقی شکسته ام

دلت دریای من

مرا مرز میدهد...

پریشانم, طوفانی

دردی در نهان دارم

باید بروم...

دریا را موج می دهم

آتش را باد

من همه خاکسترم

خاکستر سوخته خود

طوفانی ات نبینم

نه موج , نه آتش, نه باد

باید بروم...

می خواهم که آرام ببینمت

بر من بخواب

تن من بستر شانه های تو

می خواهم زمینت باشم

گهوار ه ای آرام برای تو

با هر که خواهی باش...

می خواهم چتری باشم

چتری برای تو...

سایه بان سرت

با هر که خواهی باش...

بروودیگر نمان...

چه بگویم!

یک خیالی

خیال ناتمام...

که خیمه می زنی

بر تمام هستیم...

یک امشب را

بر من بتاب

ای ماه من...

مست من باش...

آن مجنون دیوانه , رقاص تمام شب است 

می رقصد وفضایت پر از عطر لیلا میشود

تمام امشبت را بر من بتاب...

ماه من باش...

امشب را فرهاد است

آن کوهکن تیشه به دست

حک میکند نام تو را...

چه بی محابا...

تمام شهرتش مال من است...

بر من بتاب ای ماه من...

من وقتی دلم تنگ میشود

هیچ نمی گویم...

وقتی نفسهایم کوتاه ...

آرام اسمت را بر زبان می آورم

این برای من کافیست...

درود بر تو چه زیبا افلاطونی شدی...